บทนี้เดิมเขียนด้วยภาษาฮีบรู บทแบ่งออกเป็น 18 วรรค

พยานต้นฉบับ

บางสำเนาต้นฉบับในยุคต้นที่มีข้อความของบทนี้เป็นภาษาฮีบรูมีลักษณะเป็นต้นฉบับเมโซเรติก (Masoretic Text) ได้แก่ ฉบับเลนินกราด (Leningrad Codex; ค.ศ. 1008)[6][lower-alpha 1] ชิ้นส่วนที่มีข้อความบางส่วนของบทนี้ในภาษาฮีบรูถูกพบในม้วนหนังสือเดดซี ได้แก่ 4QQohb (4Q110; 30 ปีก่อนคริสตกาล – ค.ศ. 30; วรรคที่หลงเหลือ 8–15)[8][9][10]

ยังมีฉบับแปลเป็นภาษากรีกคอยนีที่รู้จักในชื่อเซปทัวจินต์ (ทำขึ้นในช่วงไม่กี่ศตวรรษสุดท้ายก่อนคริสตกาล) บางสำเนาต้นฉบับที่หลงเหลือในเซปทัวจินต์ ได้แก่ ฉบับวาติกัน (Codex Vaticanus; B; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} B; ศตวรรษที่ 4) ฉบับซีนาย (Codex Sinaiticus; S; BHK: G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} S; ศตวรรษที่ 4) และฉบับอะเล็กซานเดรีย (Codex Alexandrinus; A; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} A; ศตวรรษที่ 5)[11] ต้นฉบับภาษากรีกอาจมาจากผลงานของ Aquila of Sinope และผู้ติดตาม[3]

วรรค 1

• "ปัญญาจารย์": "ผู้เรียกประชุม" หรือ "ผู้รวบรวม"; ฮีบรู: קהלת Qoheleth[13][14] มีความหมายอย่างง่ายว่า "ผู้สอน" (คำ participle ในภาษาฮีบรู)[15] รากศัพท์มาจากคำว่า qahal ที่มีความหมายว่า "การเรียกประชุม"[16]
• "เชื้อสายของดาวิด กษัตริย์ในเยรูซาเล็ม": อาจหมายถึงกษัตริย์พระองค์ใด ๆ ในเชื้อสายของดาวิด ("Davidic King")[16][3] ในปัญญาจารย์ 1:12 ระบุว่าปัญญาจารย์ปกครอง "อิสราเอล" ในกรุงเยซูซาเล็ม หาก "อิสราเอล" หมายรวมถึงราชอาณาจักรอิสราเอลเหนือแล้ว เชื้อสายของดาวิดที่ได้ปกครองก็มีเพียงซาโลมอนและพระโอรสคือ "เรโหโบอัมผู้ห่างไกลจากปัญญา"[3][lower-alpha 2] จากคำอธิบายเพิ่มเติมในบทที่ 1 และ 2 เป็นที่แน่ชัดว่า "ปัญญาจารย์"นั้นหมายถึงซาโลมอน แม้ว่าจะเลี่ยงการกล่าวพระนาม "ซาโลมอน" ก็ตาม ไม่ได้อ้างถึงอย่างชัดเจนอย่างในเพลงซาโลมอน 1:1 หรือสุภาษิต 1:1 [16]